Пытаннi да экзамену па рыторыцы для студэнтаў спецыяльнасці “беларуская філалогія”

“БЕЛАРУСКАЯ ФІЛАЛОГІЯ”

1. 
   Сэнсавы змест паняцця “рыторыка”. Праблема матывацыі рытарычнага развіцця асобы.
   
2. 
   Своеасаблівасць рыторыкі як навукі і мастацтва.
   
3. 
   Перыядызацыя гісторыі рыторыкі. Асноўныя разнавіднасці рытарычных помнікаў.
   
4. 
   Методыка ажыццяўлення гісторыка-рытарычнага аналізу тэксту.
   
5. 
   Вытокі старажытнагрэчаскага красамоўства і яго росквіт у VIV ст. да н. э.
   
6. 
   Нараджэнне рыторыкі як навукі. Роля сафістаў у яе станаўленні.
   
7. 
   Рытарычны партрэт Горгія. “Пахвала Алене”.
   
8. 
   Супрацьстаянне сафістычнай рыторыцы ў асобах Сакрата і Платона.
   
9. 
   “Канон дзесяці атычных прамоўцаў”. Адметныя асаблівасці прамоўніцкай спадчыны Лісія.
   
10. 
    Ісакрат як заснавальнік методыкі выкладання рыторыкі. Асноўныя прынцыпы яго ўрачыстага красамоўства.
    
11. 
    Трагізм і веліч жыццёвага і прамоўніцкага лёсу Дэмасфена.
    
12. 
    Дэмасфен як майстар палітычнага і судовага красамоўства. Прамова “За Кцесіфонта аб вянку”.
    
13. 
    Рытарычная дзейнасць Арыстоцеля. Праблематыка першай і другой кніг трактата “Рыторыка”.
    
14. 
    Вучэнне Арыстоцеля аб стылі.
    
15. 
    Рытарычная трылогія трактатаў Цыцэрона.
    
16. 
    Першая прамова Цыцэрона супраць Катыліны як бліскучы ўзор палітычнай інвектывы.
    
17. 
    Рыторыка эпохі сярэднявечча: тэндэнцыі і прадстаўнікі.
    
18. 
    Прамоўніцкая спадчына Кірылы Тураўскага.
    
19. 
    Прамоўніцкае мастацтва эпохі Адраджэння і Новага часу (аглядная характарыстыка).
    
20. 
    Рытарычныя прыёмы ў старабеларускім красамоўстве ХV–ХVII стст.
    
21. 
    “Слуцкі кампендыум”  першы падручнік па рыторыцы на тэрыторыі Беларусі.
    
22. 
    “Сціслае настаўленне да красамоўства” М. В. Ламаносава. Развіццё тэорыі рыторыкі ў Расіi ХIX ст.
    
23. 
    Росквіт расійскага судовага красамоўства ў 2-й палове ХIX ст.
    
24. 
    Акадэмічнае красамоўства ў Расіі 2-й паловы ХIX ст. пачатку ХX ст.
    
25. 
    Прычыны адраджэння рыторыкі ў ХХ ст. “Новая рыторыка” і яе ўклад у развіццё тэорыі аргументацыі.
    

26. 
    Паняцце і спосабы рэалізацыі вуснага публічнага маўлення (ВПМ). Формы пісьмовай фіксацыі выступленняў.
    
27. 
    Праблема ўдасканалення імправізацыйных здольнасцей асобы.
    
28. 
    Асноўныя сітуацыйныя асаблівасці ВПМ. Моўныя рысы ВПМ, звязаныя з яго кантактнасцю.
    
29. 
    Моўныя рысы ВПМ, звязаныя з яго незваротнасцю.
    
30. 
    Асноўныя рысы ВПМ, уласцівыя вуснаму маўленню ўвогуле. Уплыў на ВПМ вуснай гутарковай мовы.
    
31. 
    Віда-жанравая класіфікацыя публічных выступленняў.
    
32. 
    Думкава-маўленчая схема як аснова структуравання рытарычнай дзейнасці.
    
33. 
    Структура рытарычнай дзейнасці на этапе вынаходніцтва. Вызначэнне тэмы і назвы прамовы.
    
34. 
    Вызначэнне мэтавай устаноўкі прамовы і функцыянальны падзел рытарычных твораў.
    
35. 
    Крыніцы вынаходніцтва зместу прамовы.
    
36. 
    Афарыстыка як скарбніца рытарычнага вынаходніцтва.
    
37. 
    План  аснова кампазіцыі прамовы. Патрабаванні да лагічна карэктнага плана выступлення.
    
38. 
    Правіла “залатога сячэння” у суадносінах частак прамовы. Кампазіцыйнае абрамленне выступлення.
    
39. 
    Спосабы разгортвання асноўнай часткі прамовы.
    
40. 
    Агульнакампазіцыйныя прынцыпы і прыёмы інверсіі і рэтардацыі.
    
41. 
    Тропы як сродкі стварэння нагляднасці маўлення.
    
42. 
    Рытарычныя фігуры і іх роля ва ўзмацненні выразнасці выказвання.
    
43. 
    Асноўныя рэкамендацыі па запамінанні падрыхтаванага выступлення.
    
44. 
    Агульная характарыстыка інфармацыйных прамоў і рытарычныя прынцыпы іх стварэння.
    
45. 
    Агульная характарыстыка агітацыйных прамоў і рытарычныя прынцыпы іх стварэння.
    
46. 
    Агульная характарыстыка забаўляльных і запаветных прамоў.
    
47. 
    Агульная характарыстыка дыялагічнага маўлення.
    
48. 
    “Прамоўніцкі шок”: прадухіленне і пераадоленне.
    
49. 
    Складаныя часткі тэхнікі маўлення і методыка працы над ёю.
    
50. 
    Вонкавы выгляд прамоўцы. Класіфікацыя жэстаў па іх прызначэнні.